Vespaye, karanlığın ortasındayım.
Adını düşünmek bile bir felaketin eşiği gibi.
Adının telaffuzu, bilincimin bilinçsizliğe açılan kapısı.
Unutmak istedikçe, zihnim bana hatırlatıyor.
Sustukça, dilim tekrarlıyor.
Korkuyorum senden değil, benden.
Kendi sesim, kendi gölgemden.
Adım, adına değerse…
Adım, adıma çarparsa…
Ve adım, adım sana doğru ilerlerse,
işte o anın dehşetinden ürküyorum.
Bu korku hafife alınacak gibi değil.
İçim dışıma dönmüş, dışım içime sızmış.
Korku, damarlarımda en çıplak haliyle dolaşıyor.
Korkuyorum.
Korkuyorum.
AYDIN ARICI | ŞANLIURFA
Yorumlar
Yorum Gönder