Kim kiminle dost olsa, hep kuyumu kazdılar,
Gönlümü tam ortadan, vurdular yıkılmadım.
Her yere düştüğümde, havadise yazdılar,
Hep olup bitenleri, sordular yıkılmadım.
Bazen kuru çöl olup, bazen suyla akmıştım,
Ben sizlerin uğruna, ne harmanlar yakmıştım,
Ne emekler sarf edip, gözüm gibi bakmıştım,
Bağımdan çiçekleri, derdiler yıkılmadım.
Bülbül gibi haykırıp, feryâd- ı figan ötsem,
Bir gelincik sevdası, olup bir yerde bitsem,
Sırtımda bir heybeyle, ne zaman niyet etsem,
Yollarımın başına, durdular yıkılmadım.
Tek bir sözle yıktılar, ziyanlar yapısını,
Ömrümce vermediler, hanemin tapusunu,
Aşk başıyla kırarak, gönlümün kapısını,
Ömrümün mahzenine, girdiler yıkılmadım.
Aldığım nefes hariç, her şeyim veresiye,
Gözyaşımla ıslandı, şu kavrulan badiye,
Hep yabana karıştım, kimse görmesin diye,
Beni yalnız ağlarken, gördüler yıkılmadım.
En Arabesk şarkılar, taş radyolarda çalsa,
Tüm hüzünler hicranlar, arayıp beni bulsa,
Mutluluk şu gözümde, bir salkım üzüm olsa,
Hevesimi doğuştan, kırdılar yıkılmadım.
Sakın kulak vermeyin, gecelerde narama,
Kimler oturmadı ki, zor doyduğum soframa,
Merhametsiz o kullar, acımadan yarama,
Parça parça tuzları, sürdüler yıkılmadım.
Boş yere dağılmadı, size karşı dikkatim,
Yaratılan her şeye, hep var oldu şefkatim,
Hiç kimseler bilmiyor, sanma çoktur takatim,
Adımlarımı bile, yordular yıkılmadım.
Ferman çoktan dürüldü, ne şahit ne gerekçe,
Vasiyetimdir diye, yazdırdım bir dilekçe,
Umutlarım yaralı, kollarımda kelepçe,
Müebbet bir kararı, verdiler yıkılmadım.
RESUL POLAT | 27.08.2021 | AMASYA
Yorumlar
Yorum Gönder